De start van Nepal was niet helemaal soepel maar ik ben de beroerdste niet dus na een nacht slaap mocht Nepal zich weer opnieuw aan me voorstellen. Hoe? Met zonder twijfel de mooiste busrit ooit.

Ik vind steden met mooie gebouwen zeker leuk maar ik kan heerlijk wegdromen bij een wijds landschap. Dat stond voor vandaag op de planning met een busrit van Kathmandu naar Pokhara. Het uitrijden van de stad ging een beetje stroef maar toen we eenmaal de stad uit waren kregen we een diepe vallei vol groen te zien. We zitten helaas aan de verkeerde kant van de bus maar zelfs vanaf en afstandje ziet het er prachtig uit. Het lijkt een beetje op de Alpen maar als je zou zeggen dat het uitzicht daar vergeleken kan worden met een natuurfilm zit hier ook een stuk comedy en actie in. In haarspeldbochten scherp inhalen, inhalen terwijl de tegemoetkomer er al bijna is zorgt voor de spanning de manier hoe het eromheen is is gewoon ronduit komisch om te zien.

De route is voor een groot deel ontworpen door Italianen met een bord spaghetti als uitgangspunt. Het is geen recht lijn, sterker nog ik heb nog geen 50 rechte meters gezien. En al zouden ze er zijn, door de structuur van de weg wordt je nog goed door elkaar geschud. Maar wat krijg je er toch een uitzicht voor terug! Het zijn hoge groene bergen met op de uitlopers terrasbouw, zo nu en dan een huisje en een rivier met mega zwerfkeien waar Obelix jaloers op is. Had ik al gezegd dat de lucht erboven strak blauw is met zo nu en dan een zorgvuldig geplaatst wolkje?

Maar ook alles eromheen ziet er net wat beter uit. Oké er ligt genoeg rommel maar alles doet een stuk schoner en geordender aan. Ook het klimaat is wat dragelijker, de temperatuur in Kathmandu was gisteren bijvoorbeeld vrij fris. Hier is het dan wel weer warm maar niet de hitte die je echt eronder kan krijgen. Het is wellicht nog een beetje voorbarig maar het lijkt erop dat we dit jaar wederom de juiste landenmix hebben 🙂

Een uur of 7 later denk ik dat ik dat toch wel kan zeggen. We hebben een trip gemaakt naar de World Peace Pagoda. Dit houdt eerst een stukje met de roeiboot in, erna nog een stuk lopen, ongeveer drie kwartier bergop. Zodra je bovenkomt smelt je zo ongeveer en is het dus wel zo fijn als er een mooi uitzicht op je staat je wachten. Dat was zeker het geval! Net voordat we wilden gaan kwam er ook nog een regenboog in beeld, wat een land! Vandaag wederom vroeg slapen aangezien de trip naar de zonsopgang al om 4:45 begint. Je moet er wat voor over hebben! Erna gaan we door naar Chitwan National Park waar we 2 nachten zullen blijven. Hier staat echt heel veel op de planning van vogelspotten tot olifantwassen, hoe het was lees je hier natuurlijk na de tour!

Liggend op een iets minder ergonomische matras dan de hotels die we in India gewend waren begin ik eens met een samenvatting van een toch vrij turbulente dag. Letterlijk.

We hadden een hotel dichtbij de luchthaven dus we waren ruim op tijd erbij om in te checken. Na de douane kwamen we bij een Starbucks, nou normaal weten die wel wat ze moeten vragen maar hier was het voor lokale prijzen vrij duur, voor ons 3x zo goedkoop. Na een dikke twee weken inmiddels eindelijk weer een soja latte macchiato gehad, heerlijk!

In het vliegtuig hadden we twee raamstoelen voor elkaar gekozen, we zouden bij goed weer namelijk de Mt Everest kunnen zien! Na een vlucht waarbij we toch wel redelijk vaak het landschap hebben kunnen zien, zo zagen we de Ganges en de schade van de modderstromen in Noord-India kwamen we de grens van Nepal overgevlogen.

Toen volgde een mededeling uit de cockpit, de luchthaven was dicht door slecht weer dus moesten we rondjes blijven vliegen in Zuid-Nepal. Dit hield dus ook in dat het extreem bewolkt was en er dus geen kans was op de Mt Everest. Er is hier de mogelijkheid om een vlucht langs de Mt Everest te boeken (en andere toppen). Deze gaat alleen als er goed zicht is, echter vertrouw ik niet zo op hun definitie daarvan dus laat ik die kans waarschijnlijk schieten. Kost €135, een bedrag waar je in deze regio een aantal dagen van kan rondkomen.

Los daarvan, de brandstofkosten zijn vrij hoog dus bij een vlucht van gepland 1:20 uur ga je niet snel uit van genoeg benzine voor 3 uur rondjes vliegen. Dat gevoel gecombineerd met een hoeveelheid turbulentie, luchtzakken en gillende stoelschoppende kids maakte de vlucht niet tot een pretje.

Op de luchthaven meteen een kamer geboekt voor een hotel in de stad inclusief gratis transfer. Een 300 jaar oude Suzuki zette ons af bij het hotel in een regenachtig Kathmandu. Het komt erg relaxed over maar erg kan je er niet van genieten want de hele stad ligt vol plassen water. Voor de komende dagen hebben we een tour geboekt naar Pokhara en Chitwan National Park. Erg benieuwd, de bus gaat om 6:30 dus het wordt een vroege nacht vandaag!

Wat doe je als je in het mooiste hotel zit wat je ooit gehad hebt, je dat deze vakantie zeker niet meer gaat overtreffen, het snikheet is en er geen belangrijke dingen meer te zien zijn? Bunkerhard chillen. Lekker zwemmen en op en bedje muziek luisteren. Dit jaar heeft de reis (tot nu toe) toch wel meer een vakantiegevoel dan vorig jaar waarbij er gewoon veel meer te zien was in de steden. Ook hebben we dit jaar voor India erg goede hotels geboekt waardoor je ook iets eerder geneigd bent een minder belangrijke attractie in de hitte bezichtigen laat schieten en een frisse duik voorrang geeft. Is iets minder backpacker-achtig maarja met de prijzen voor een 5-sterren resort in het laagseizoen ben je gek als je ze niet boekt. Sowieso is een uitgebreid ontbijtbuffet -waarbij ze het gebakken eitje en het geroosterde brood naar je tafel brengen nadat ze je stoel hebben aangeschoven- ook wel fijn! Uiteraard daarna weer even gebruik gemaakt van de healthclub, een goed uitgeruste fitness op 2 minuutjes lopen kan je niet onaangeroerd laten. Kortom een heerlijk dagje!

Inmiddels lig ik weer in een bedje van een Indiase trein. Begin er echt van te houden deze manier van reizen. Hebben de AC2 wat een erg luxe uitvoering is. Ik heb een raam bijna even lang als mijn bedje, een dun matrasje, een kussen onder mijn hoofd en eens in de zoveel tijd komt een mannetje aan of je wat koekjes of drinken wilt kopen. Tijd vliegt op die manier voorbij.

Met deze trein zit ook meteen het eerste deel van de reis erop. Vanavond checken we in in een airporthotel en morgenochtend vliegen we naar Kathmandu, Nepal. Tot nu toe bevalt de reis echt prima. Veel mooie dingen gezien en het weer valt ontzettend mee voor een regenseizoen! Ja we hebben al een aantal buien de revue zien passeren maar nooit als we op een plek stonden waar wat te doen was. Het was als we op een terras zaten, als we in de trein zaten of gewoon ‘s nachts. Hiervoor krijg je ook een stad te zien die nauwelijks toeristen bevat. Weer een nadeel daarvan is dat je nauwelijks andere te spreken komt, iets wat vorig jaar erg leuk was. Komt misschien nog in Nepal.

Ja dat durf ik te zeggen, ‘s werelds mooiste gebouw bezoeken mag ik officieel afstrepen van de bucketlist. Je zou denken dat alleen over het hoogste gebouw enzo een eenduidige mening zou bestaat maar zodra je de Taj Mahal gezien hebt weet je dat er niets meer bovenuit kan.

Oke, maar hoe begon de dag? Allereerst met het beste ontbijt wat we tot nu toe hebben gehad in een hotel. Ze hadden niet alleen de volkoren flakes maar zelfs de amandelen als topping. Rogier blij.

Nou de start was dus goed, klaar voor de trip naar de Taj Mahal, met een High Value Foreign Ticket zoals het toeristen ticket heet, kost Rs. 750 tegenover de 20 die een local moet neertellen. Mag je wel afkortingen nemen ;-).

Aangekomen bij de Taj Mahal bleek niks van de verwachtingen te laag te zijn, wat een prachtig gebouw!! Iedere superlatief die ik normaal in zou zetten schiet te kort. Yes, ook ik met mijn lengte kan me soms klein voelen en blijkbaar lukt het zoiets ook nog om me sprakeloos te krijgen! Het gebouw is eerlijk gezegd niet eens zo mega groot, 48 bij 48 meter maar het staat op een flinke sokkel, een mega tuin ervoor en 3 mega poorten die toegang geven tot het complex. Het is hier een flinke 40 graden en door de luchtvochtigheid is het ook meteen de warmste en minst behaaglijke plek. Zo warm heb ik het nog nooit gehad.

Je moet er dus wat voor over hebben, maar je krijgt er wat voor terug. De vijver in het midden geeft een mooie weerspiegeling en de tuinen zelf geven het ook een paleisachtig sfeertje. De binnenkant is helaas niet heel bijzonder, daar zie je pas dat het best een klein gebouw is.

Na helemaal gesmolten en uitgekeken te zijn hebben we de riksja naar de overkant van de rivier gepakt. Daar ligt een park wat uitzicht geeft op de Taj Mahal en de East en West Gate. Wederom prachtig!

De zon kwam af en toe stevig door en sloeg dan ook meteen in, wat de Taj Mahal deed oplichten maar onzelf best doen verlangen naar het zwembad. Na een stop bij Agra Fort vanwaar je een leuk maar niet bijzonder uitzicht hebt op de Taj Mahal. Na wat gesport en gezwommen te hebben was het tijd om weer terug te gaan naar de stad voor het avondeten. Ja dit stuk is een sprongetje van 5 uur.

Je hebt hier een aantal restaurants die uitzicht geven op de Taj Mahal maar geen zo mooi als het Saniya Palace hotel, we hebben hier van het prachtige uitzicht genoten, echter wel met het gevoel alsof we in een sauna zitten, het is hier serieus ‘s avonds nog een gevoelstemperatuur van ruim 50! Maar toen de zon onder ging, mensen wat was dat een prachtig beeld.

Nu terug in het hotel, morgen zit het eerste deel van India er weer op, we reizen terug naar Delhi in de namiddag om de dag erna het vliegtuig te pakken naar Kathmandu, Nepal waar een nieuw deel van dit avontuur begint!

Vandaag was het vroeg dag, uurtje of 6:30 ging de wekker. We hadden namelijk een auto + chauffeur geboekt voor een trip naar een zeer bijzonder 9e eeuw bouwwerk.

Zal je denken is hij die backpackers-mentaliteit dan helemaal kwijt? Nee, zeker niet, vervoer doen we echt het liefst met de normale middelen maar hierbij ging het niet. Niemand wist wat het was, ze kende alleen de plaats maar niet de naam het gebouw waar we naartoe wilden. Laat staan dat er een dagelijkse bus tussen rijdt. Het enige middel was dus een auto boeken.

Om 8 uur werden we opgepikt bij het hotel en korte tijd later waren we op de snelweg tussen Jaipur en Agra.

Even een korte quiz:

1. Er rijden twee tractoren voor je naast elkaar op een tweebaansweg, wat doe je?
Het juiste antwoord, je houdt de claxon in zodat er wat ruimte vrij komt tussen de tractoren, et voilà, driebaansweg!

Vraag 2: In je bus passen 30 mensen, er willen er 50 mee, wat doe je?

Het juiste antwoord: Je zet er 10 in het gangpad, 8 op het dak en 2 staan op een randje aan de achterkant en houden zich vast aan de reling van het dak. In India bestaat niet zoiets als, sorry, bus vol, wacht maar op de volgende.

Vraag 3: Wat doe je als iemand op een kruising niet doorrijdt?

Antwoord: Claxon een minuut inhouden met soms intervallen van een halve seconde voor dramatisch effect. Als er geen vaart in komt stap je uit en loop je naar de bestuurder om even te vertellen wat je van zijn rijstijl vind. Onze chauffeur is niet het type man dat zich laat afremmen in druk verkeer.

Nou waar zijn we dan naartoe op weg wat zo slecht bereikbaar en onbekend is maar toch de moeite waard om er een chauffeur en auto voor te boeken? De step well van Abhaneri, de diepste ter wereld. Deze te zien in The Dark Knight Rises. Het is een put zoals Esher hem zou ontwerpen, zeer onwerkelijk maar absoluut prachtig!
Het is allereerst een put, 19,5 meter diep om water uit te halen. De trappen zijn echter zo mooi opgesteld dat ik me niet kan voorstellen dat het puur functioneel bedoeld is. Deels wordt dat idee onderbouwd doordat er aan één zijde van de trappen een verblijf voor de koninklijke familie is.

Als ik zeg dat het niet toeristisch is is daar één duidelijke indicator voor, de toegangsprijs wat ons bij vraag 4 brengt, hoe hoog is de toegangsprijs voor de diepste stepwell in de wereld?

0 euro, niet eens een loket. We hebben maar een fooi gegeven aan het mannetje dat er wacht hield. Zelfs meteen buiten het bouwwerk sta je gewoon midden in een mini dorpje.

Abhaneri is gewoon nog niet gemaakt voor toerisme. Als ik ooit nog eens in deze regio ben zal ik hier zeker stoppen, al is het maar om te zien of er dan overal busparkeerplaatsen zijn, hotels en restaurants waar continue The Dark Knight Rises wordt afgespeeld zoals in Udaipur met James Bond film Octopussy het geval was. Van de ene kant zou het mooi zijn dat het beter bereikbaar is want het is prachtig van de andere kant mag het voor mij ook het verborgen pareltje van Rajasthan blijven, bestemd voor de reiziger die wilt afwijken van het ingesleten pad.

Na en tussenstop bij een textielbedrijf waar ik naar mijn mening een prachtige sprei voor over mijn bed in Eindhoven heb gevonden. Het afdingen was al een strijd waarbij ik niet wilde toegeven en toen het me net te lang duurde voordat het klaar was heb ik er nog iets uit gekregen. Ja mensen, na mijn 3e reis in Azië en een vakantie in Marokko ben ik een keiharde onderhandelaar. Fixed prices bestaan niet en het absolute minimale wat de man kan bieden is een mooie indicatie dat er nog zeker 30% van af kan.

Inmiddels hebben we de tussenstop bij het winkelcentrum gehad en lig ik in de trein naar Agra. Sleeperclass dit keer aangezien de rest volgeboekt was. Wederom heb ik een redelijke tijd van de reis doorgebracht zittend in de deuropening. Op dat moment bedacht ik me de quote dat reizen niet alleen om een eindbestemming gaat maar ook de reis ernaartoe. Welke klasse je ook geboekt hebt, daar zitten en het landschap langs zien flitsen is de Royal Seat, eerste rang. Helaas krijg je in Nederland een boete als je datzelfde effect probeert te bereiken. Zal het ook niemand adviseren om te doen hier, volledig eigen risico want de trein tuft wel een slordige 110 km/h en als een andere trein langs raast kan je best even schrikken. Echter als je gewoon voorzichtig gaat zitten is er niks aan de hand:-)

Maar zoals ik zei reizen we sleeperclass, hoe is dat dan? Euhm niet extreem slecht. Je hebt geen airco wel een eigen bedje, als je zo nu en dan een verstekeling erop wijst dat die niet welkom is op jouw plek. Maar er is geen airco, vandaag is het niet extreem heet, schat een goeie 30 graden wel hoge luchtvochtigheid, ook al heb je het niet heet heb je het dus alsnog plakkerig. Leuk contrast als je je bedenkt dat dit ons transport is tussen twee 5-sterrenhotels. De auto van vanochtend naar Agra laten rijden werd namelijk een dure grap aangezien we Rajasthan verruilen voor Uttar Pradesh, dat zou een bak belasting worden die de begroting uit zijn voegen zou doen barsten.

Dit ritje kost namelijk 2 euro per persoon en duurt 5 uur. Dat is dus Heerlen Groningen (en nog iets verder) voor de prijs van enkeltje Landgraaf Heerlen. Zal je niet verwonderen dat 90% van de treinstellen hieruit bestaat, eerste klas is zelden aanwezig en er zijn meestal maar 1 of 2 van de 2e en 3e klasse airco.

Wat ook grappig is is het amicale groeten van treinen hier. Dat gebeurt ook met een treinhoorn, hard en lang. Niet wat je verwacht van een ‘slaaptrein’.

Exit zweetkeet, enter Marblecity. Lig nu in het kingsize bed in het Wyndham Grand resort in Agra. Echt een prachtig hotel met een mooie lobby. Kamers zijn in Engels Koloniale stijl ingericht en onze kamer kijkt uit op de zeer ruime tuin. Kortom, een goede nachtrust lijkt gegarandeerd met het oog op ons bezoek aan de Taj Mahal morgen!

Ik begin die slogan ‘Incredible India’ langzaam te begrijpen hoor. We zijn nu langzaam Rajasthan af aan het sluiten. Hoe de eerste indruk is heb ik gisteren een hele blog aan gewijd. Maar als laatste echte stad in Rajasthan zijn we vandaag in Jaipur, de hoofdstad van de staat. De eerste indruk die we gisteren al op het station kregen is dat het een stuk opgeruimder is. Dit hangt er natuurlijk mee samen dat Jaipur de belangrijkste stad is qua toerisme voor Rajasthan.

We hadden voor 400 Rs. een Riksja voor 1 dag geregeld, begon meteen bij het pareltje van Jaipur, Hawa Mahal, een gebouw wat gebruikt werd door de vrouwen van de Maharadja om door raampjes het straatleven te bekijken.

Volgende stop was bij Jantar Mantar een complex wat door een sterrenkundige is gebouwd voor het bepalen van locaties van sterrenbeelden, de poolster etc. zag er eerlijk gezegd een beetje uit als abstracte kunst.

Alles leuk en aardig maar het is Rajasthan niet als er geen mega fort in de buurt staat. Nou dat staat er, het Amber Fort! Een gebouw wat ergens doet denken aan het Spaanse Alhambra door de architectuur van pleinen, aan Marokko vanwege de prachtige poorten en ergens hebben de tuinen iets weg van Versailles. Kortom, het beste gecombineerd. Wel was het erg warm, tijdens de wandeling naar en in het fort zijn er dus ook de nodige liters koelvloeistof doorheen gegaan.

Het werd tijd voor de lunch, in een restaurant waar het een komen en gaan was van grote groepen toeristen hebben we pizza gegeten voor onze rit naar een plek waar stof wordt gemaakt. Dit zijn zaken met de irritantste verkopers, vaste prijzen waar je prima nog een heel stuk van af kan dingen. Wel cool is het hoe ze alles doen wat de klant zegt, als je wifi wilt stellen ze dat wel even voor je in, colaatje erbij en ze tillen de bank wel even naar de plek met het beste internet, of waar hun mooiste spullen liggen, dat weet je nooit.

Na even dit blog geüpdatet te hebben konden we verder naar Albert Hall, zeg maar gerust Duiven Hall, stikte er van de duiven! Gewoon meer en massaler dan op het St. Marcoplein in Venetië. Echt bizar!

Helaas heeft deze plek ook het eerste reisslachtoffer gekost, mijn Tommy’s, mijn favoriete teenslippers. Even een moment van stilte… Nee slippers zijn geniaal op reis. Er zijn een aantal dingen die altijd in mijn backpack zitten als ik op reis ga, teenslippers horen daar bij. Het is koel, bij tempels, wat in Azië nog wel eens voorkomt, heb je snel je slippers uit en weer aan, ze zijn koel, compact en als ze vies zijn houd je ze even onder de kraan.

De rest van de avond hebben we doorgebracht in een winkelcentrum waar wifi is, ja we hebben een 5 sterren hotel waar ze per uur wifi even veel vragen als een normaal guesthouse voor één nacht, inclusief wifi.

We zitten nu een week in India dus stuurde mijn zus een Whatsapp met de vraag hoe de eerste indruk was, ik vond het een blog waard!

De aankomst op het vliegveld gaf een hele moderne indruk, ook de bus naar het treinstation was nieuw maar onderweg zagen we de eerste grote bende die New Delhi / India is. Het land kent een mega contrast, we zagen laatst een nieuwe BMW 5-serie rijden door een straatarme buurt. Maar de verhouding ligt aan de kant dat er heel veel extreem arme zijn en maar een handje vol extreem rijke die door de corruptie in het land ook alleen maar rijker worden. Las een artikel over een programma voor schoolmaaltijden waarvan van het budget maar 20% bij de scholen zelf uitkomt. De treinen hebben verschillende klasse maar de Sleeperclass of bij dagtreinen de Chairclass is verreweg het ruimst vertegenwoordigd.

In sommige blogs staan wat prijzen maar nu ik de blog ben aan het typen ligt er een zakje chips, een pak koekjes een flesje Mtn Dew en een fles water voor me. Kostte een euro en dan zijn het alles westerse merken. Een ritje met de Riksja die soms best ver zijn kostten ons gemiddeld €1,30 en dat is het tarief wat netjes onderhandelen voor een toerist wordt geteld. Voor een local zal het minder dan de helft zijn maar aangezien het geld voor zo een riksja ritje rechtstreeks bij de chauffeur uitkomt mogen ze me prima dat tarief rekenen. We zijn westerse toeristen dus in verhouding is het voor ons nog steeds spotgoedkoop.

Dan over het straatbeeld, ja dat is goor. Koeien en runderen lopen overal op straat, op markten en stations. Ze laten dus ook overal de uitwerpselen vallen. Vooral in Jaisalmer waar het nauwelijks regent was het resultaat wel te ruiken. In de andere steden waar het aanzienlijk meer heeft geregend overheerst de geur van de Indiase keuken.

De verhalen van bestel ‘No spicy’ en verbrand alsnog je mond hebben we nog niet ervaren. Als je vraagt om het niet te heet te maken krijg je gewoon een licht pittige maaltijd waarbij in mijn ogen veel meer van de andere smaken behouden blijven. Ik heb nu al een aantal varianten van de Indiase Curry gehad en ze verschillen extreem. In Nederland gaat het nog wel eens om een Indiaas gerecht dat Rode Curry heet. Als je dat hier bestelt krijg je alsnog 10 verschillende soorten. Ook de Naans zijn hier heel erg basic. Niet de dikke dingen die je bij de Appie krijgt maar lekker dunne Naans. Wel is het land echt gemaakt op de Vegatarier, veel pure veg. restaurants maar ook overal aanduidingen bij. Groen is veg, rood is met dierlijke producten. Dit staat overal op, niet alleen menukaarten en verpakkingen van koekjes maar zelfs middenin de Mentos reclame op Tv.

Verder zijn de steden waar we tot nu toe geweest zijn niet overladen met toeristische attracties. De meeste steden hier in Rajasthan hebben een fort op een heuvel en een markt. Udaipur heeft dan een groot paleis bij het meer. Je moet dus ook wel van het wandelen door de straten houden om een dag om te krijgen. Voor mij dus prima. Zeker met de prijzen voor een drankje bij een cafe is het ook goed op een rustig tempo te zien.

We zijn tot nu toe voornamelijk in Rajasthan geweest, een erg toeristvriendelijk gebied maar nog steeds moet je erg op je hoede zijn. We hebben in Udaipur de eerste erg laat de riksja terug gepakt wat ons opzadelde met een geringe keuze riksja bestuurders, sterker nog, er was er maar één. Meteen sprong er een mannetje bij en na 2 minuten vroegen ze ons of we met een groep waren. Uiteraard zeg je op zo een moment dat je met een groep bent en begin je super luidruchtig te doen alsof je de reisleider aan de telefoon hebt die zich afvraagt waar je bent maar toch, India is niet de plek om ‘s avonds nog over straat te gaan.

Verder zijn de mensen allemaal vriendelijk en spreken ze vrijwel allemaal voldoende Engels om je te helpen. Voorzover de eerste indruk:)

Ben vanuit mijn persoon best wel bewegelijk, zal dus niet snel een uur in de zon liggen, in vliegtuigen en treinen heb je geen keuze. Wat ik vorig jaar best een erg relaxed stuk van de reis vond was de trein van Da Nang naar Saigon. Duurde volgens mij 20 uur maar je kon heerlijk liggen, muziek luisteren en koekjes eten. Zo een dag was vandaag ook. We hebben een trein van 7 uur met stoelen die ons naar Jaipur brengt.

We begonnen de dag met een ochtendduik, een goed ontbijt en na nog een wat uitgebreidere duik was het tijd om te douchen en in te pakken. Net toen we wilden gaan brak weer een Udaipuriaans buitje los. Moesten toch gaan uitchecken dus na even wachten totdat het iets minder hard ging regenen zijn we gegaan.

Onderweg naar het station was wederom een mega waterbende stukken waar 20cm water stond en het verkeer gewoon doorheen reed alsof niks aan de hand was. Incredible India!

Aangekomen bij het station konden we ook door enkel hoog water waden. Na het inslaan van proviand zijn we in de trein gaan zitten. Kwamen twee Canadese meiden bij wie ook een behoorlijke reis ervaring hadden. Met hun gezellig gepraat, koekjes en lokale dingen gegeten, muziek geluisterd en uit het raam gekeken hoe het landschap buiten constant veranderde.

Toen ik een foto van uit de trein wilde maken had Leah zich op het trapje van de trein gezet, of de trein rijdt of niet, de deur gaat gewoon open. Geloof me, daar op een smal stukje zitten van een rijdende trein en een prachtig landschap voorbij zien vliegen is echt genieten en mijn definitie van vakantie.

Aangekomen in Jaipur! Zelfs nog eerder dan gepland op een 7 uur durend stuk, eat that Veolia! Meteen riksja naar het hotel gepakt. Stikte er van de bewaking en alleen private cars en bussen mochten het terrein op onze Babu moest dus buiten blijven. Wel werd even door de bewaker aan ons nagevraagd of we wel echt goed zaten, werd ook nog gewezen op het feit dat er 2 locaties zijn. Het is niet makkelijk als Backpacker in een 5-sterren hotel in te checken… Vanavond even pizza gaan eten waarbij we meteen gepland hebben met een riksja door de McDrive te gaan #yolo!

Udaipur is geen metropool zoals Parijs of Barcelona waar je 100 beroemde gebouwen hebt die je allemaal moet bezoeken. Udaipur is een stad aan een meer met een leuk sfeertje en een mooi paleis. Dit trekt natuurlijk toeristen. We hebben hier best een chill resort met zwembad dus aangezien er in de stad zelf niet meer echt iets was wat we wilden zien hebben we eerst eens de tijd genomen om van de zon te genieten.

Rond een uur of 2 zijn we dan begonnen aan een Bakery-crawl. Soort pubcrawl / kroegentocht maar dan langs French Bakeries. Hier zijn namelijk een aantal leuke zaakjes waar je lekker koffie met iets erbij kunt krijgen. Even voor het idee, een Cafe Mocca met een goed stuk Brownie kost je €1,5 in Café Namaste waar je ook nog eens gratis Wifi hebt! Daarna zijn we even over de Dajil Footbridge gelopen een paar minuutjes verderop, het doet allemaal een klein beetje Hoi An achtig aan. Het heeft zeker niet de geweldige sfeer die we daar aantroffen, maar het neigt er een beetje naar. Zeker doordat we hier voor het eerst een iets grotere hoeveelheid toeristen tegen komen, het water wat een grote rol speelt in het stadsbeeld en de bakkerijen.

‘s Avonds hebben we wederom op een rooftop restaurant gegeten. Niet zo een exclusieve als gisteren maar het uitzicht maakte de kwaliteit van de maaltijd goed.

Morgenmiddag hebben we de trein naar Jaipur, een zit van 7 uur, ben benieuwd!