July 2012

Terwijl ik met mijn groeiende vaardigheden in het eten met stokjes de laatste echte Vietnamese loempia’s eet begin ik de typen aan een nieuwe Vietnam blog:)!

Hoe verrassend, het was wederom een mooie dag. We begonnen vroeg met voor mij een Banana-Pancake (die kan ik inmiddels in drievoud afstrepen) en voor Bram een inmiddels favoriete Ice Coffee. Daarna konden we goed gevuld met de scooter op pad naar Tam Coc, dit keer voor de bootjes.

We zijn inmiddels aardig bekend met de weg dus het was een eitje. Eenmaal aangekomen hebben we een ticket gekocht en zo een kek rijsthoedje. Inburgeren 100%. Het was namelijk al goed heet en dan is 2 uur onder een hoedje best goed uit te houden.

Enfin, de tocht, het was echt adembenemend, achter iedere bocht was wel weer een nieuw landschap van lijmstenen te zien. Het mooiste ook aan Ha Long Bay is dat alle rotsen onaangetast zijn. Daardoor krijgt de natuur alle kans wat mooi begroeide rotsen oplevert.

Na een uur of twee zat het er weer op en gingen we op de scooter verder om onderaan de trappen van gister wat te drinken. Gewoon omdat het kan, een colaatje bij Muah Cave.

Twee Fransen vertelde ons dat de Bin Dich Pagode de moeite waard is. Het was een uurtje rijden om in de middle of nowhere een groot Chinees complex tegen te komen. Het was uiteraard snikheet maar wilden toch naar boven. Dampend kwamen we boven aan, ik zal de details beperken maar mijn shirt kon je soep van trekken. Het uitzicht was leuk maar om eerlijk te zijn niet echt de klim waard. De weg ernaartoe was wel prachtig dus al met al een leuke tip. Omdat we nu zo bekend zijn en onze vaste eetadressen hebben gingen we terug naar de lunchplek bij Tam Coc.

Na nog een paar rondjes rijden in de omgeving was het tijd om terug te keren naar Ninh Binh. Als iemand ooit van plan is naar Ninh Binh te gaan, huur ook een scooter! Je komt op plekken waar bussen en taxi’s niet rijden en je bent vrij om te bepalen hoe lang je overal bent. Daarnaast is het ook gewoon super vet om wat rond te scheuren op zo een dingen. De loempia’s zijn inmiddels en onze nieuwe vriend Tony die de bus regelde zei dat we mochten douchen dus dat gaat nu gebeuren. Zometeen gaat de nachtbus naar Hué vanwaar mijn volgende bericht zal zijn:).

As usual, foto’s op Facebook.

——-
De bus kwam dus bijdezen ook nog een toevoeging over de geweldige nachtbus naar Hué. Ik begin dit stukje als we pas kort op weg zijn dus het kan nog alle kanten op.

Oké ik weet dingen als Ha Long Bay en Ninh Binh best jaloersmakend kunnen zijn maar speciaal voor de mensen die dat voelen neem ik je even mee in hoe ik er nu bij zit/ lig.

Om 19:20 kwam de bus, bagage werd middels wat Oosterse vechtsport specialiteiten de bus in gewerkt. ‘Vol’ bestaat hier niet. Zelfs de logste backpacks krijg je in een nauw hoekje geschopt.

Toen het eerste blik de bus in. Ik wist niet dat het kon, 3 rijen breed mensen, 2 hoog. Nogmaals in een bus.
Toen ik mijn schap aangewezen had gekregen was het tijd me erin te krijgen. Gelukkig heb ik ook geen grote backpack voor handbagage enzo.

Nou over het bedje. Het is duidelijk gemaakt voor de gemiddelde Aziaat. Die zal grofweg 30-50 cm kleiner zijn aan mijn tekort aan beenruimte te zien. Maar eigenlijk hoort het er ook weer bij. Je moet het gedaan hebben. Ik heb leuke muziek op en we komen uit bij een mooie plek dus ja, I’ll survive:).

Inmiddels zijn we een 5 uur later, er hebben zich nog wat mensen in het gangpad gelegd, ik heb zowaar ook een aantal uurtjes kunnen slapen, over 3 uur schijnen we aan te komen maar speltip #1:’in Vietnam, you wait’.

Het is nu iets na 5 uur, eigenlijk ben ik best uitgeslapen, naast me zie ik de zon doorbreken en langzaam wordt ook de rest van de bus wakker. Uiteindelijk dus gewoon niks mis met zo een bus als je het maar op de juiste manier aanpakt:). Bram lag achterin de bus dus heb hem al een tijd niet gezien en dus eigenlijk best benieuwd of hij ook geslapen heeft, op die hobbelige weg terug van Ha Long Bay lukte het dus hier vast ook:).

Ik veronschuldig me alvast voor de overdosis superlatieven. Het was vandaag weer een topdag (Begin ik al…).

De reis begon bij ons hotelletje in Hanoi, na het uitchecken hebben we de taxi naar het station genomen, hier kwamen we aan in een chaotische wachtruimte waar duidelijk werd dat de trein er al stond. We hadden niet al te hard opgelet welke trein we zouden hebben dus we hadden ‘Ordinairy Hard-seats. Gewoon het langdurig comfort van een houten tuinbank en in plaats van airco wat ventilatoren…

Was de trein dan vervelend? Wel nee, na een tijdje draaide de jongen voor ons een telefoon om met erop een slecht vertaalde Engelse zin, het begin van een gesprek waar uiteindelijk een man of 20 bij kwamen kijken. Hier werd ook de kracht van iets als Google Translate duidelijk. Je kan het gebruiken voor je Engels presentatie maar leuker is als het gesprekken mogelijk maakt met mensen die eigenlijk niet met je kunnen praten door een taalbarriere.

Na een tijdje kwamen we aan bij Ninh Binh, meteen viel ons een mannetje lastig. Of we in zijn hotel wilden verblijven. Nee we hadden eentje voor ogen. Wijselijk afgeschud dachten we totdat we het hotel inliepen, daar stond die dan weer…

Spullen gedropt en een scooter gehuurd. Nadat we afstand hadden gedaan van praktisch al onze rechten konden we gaan. Eerst tanken, dat zit er niet bij…

We dachten meteen goed in te burgeren door ook voor ons idee willekeurig te claxonneren. Soort van kind met een zaklamp tegenover een morse-expert. Dat sloopt het systeem. Blijkt dat ze toeteren als ze langs rijden.

Maar goed, we waren op weg. Eerst hadden we ons een aantal keer verkeerd gereden maar we kwamen steeds dichter bij Tam Coc. Ook wel genoemd Ha Long Bay van het binnenland. Eerst voor een monsterbedrag van €2,50 heerlijk geluncht en daarna doorgereden naar de haven. Daar gaan we morgenochtend met een bootje er tussendoor.

Ik waarschuwde voor superlatieven, hier komen ze. Het was echt ongelofelijk heet, weer rond de 35 graden, gevoelstemperatuur 10 graden erboven. Maar we wilden graag een hoog uitzicht hebben op de lijmstenen. Na een half uur over hobbelige wegen rijden kwamen we aan bij de toegang.

Vanaf hier kwamen echt prachtige plekken. Plekken waarvan je denkt dat je een onontdekt stukje aarde hebt ontdekt maar wel nog steeds op een uitgehakte trap loopt. Onderaan de trappen was een soort eilandje omringd door blauw water begroeid met wilgen, van die dunne slierten hingen over het pad. Toen we de trappen bereikten kwamen ons na korte tijd een paar Nederlanders tegemoet, meer mensen hebben we ook niet gezien totdat we weer bij de toegang waren.

Verschrikkelijk warm was het, met die temperaturen in de zon de trap oplopen maar na het zien van het uitzicht maakte het ons helemaal niks meer uit. Wat was dat prachtig. Het is echt Ha Long Bay maar ertussen rijst. Het kan door het tijdstip komen maar het was er super rustig onderaan, een enkel bootje. Echt adembenemend mooi!

Doordat we op een scooter reden konden we goed de buurt verkennen, plekken waar je normaal niet zou komen. Terug bij het hotel had ik de Couleur Locale overduidelijk meegekregen. Mijn gezicht zat vol troep en mijn tanden waren gezandstraald. Bij het eten kwamen we wederom wat backpackers tegen en uiteindelijk zaten we bijna 2 uur nog met Denen te praten. Je leert zo veel en zo makkelijk mensen kennen op deze manier!

Ik zet nog wat foto’s op Facebook en ga dan slapen, morgenochtend met het bootje, beetje door de omgeving cruisen en ‘s avonds een slaapbus naar Hué (bus aangezien de trein komende 3 dagen vol zit 🙁 )!

Hou je vast want hier komt de blog over een adembenemende tour door Ha Long Bay!

Rond de klok van 8 uur werden we door een busje opgehaald. Ook deze was pas klaar toen die tjokvol zat. Na een 1,5 uur rijden kwamen we aan bij een tussenstop, gezien het slechte Engels van de locals leek ons een Lonely Planet Phrasebook wel handig. Kostte ongeveer €3 dus genoeg argwaan. Ik had de Vietnamese, Bram de Thaise. Mijne was prima maar de grootste kopieermachine ter wereld eet nog altijd rijst en dus zat Bram opgescheept met een vrijwel onleesbare versie, gelukkig was ruilen geen probleem:).

Anyway, ik heb jullie aandacht getrokken met Ha Long Bay dus ik ga maar eens beginnen. Laat me nog een waarschuwing geven, Google even op ‘Ha Long Bay’ en check afbeeldingen. Als je er niet tegen kunt, pagina sluiten ;)!

Let’s go! Om uur of half 1 kwamen we aan, door de massa mensen ter plaatse verwachtte we een lange wachtrij. Tegendeel, na een kwartiertje konden we aan boord van een ‘junkboat’. Gemaakt voor 48, gevuld met 22 man. Ja die zin klopt, niet andersom.

We vertrokken richting Ha Long Bay, een formatie van 2000 enorme lijnstenen ‘eilanden’. Per minuut werd het beeld beter en kwamen we dichter bij de rotsen. We stopten op een gegeven moment bij een soort drijvend platform met huis en er was iets met ‘lunch’. Werd duidelijk, het was de visboer. (Niet veilig voor bio-mensen ). Dat hield in, met een net vis uit een bak halen. Tik erop, in een zakje en mee naar de keuken op het schip.

(Weer veilig voor de bio-mensen). Lunch zelfs was prima, stukjes omelet, plakkerige rijst, Vietnamese loempia’s, wat groens en stukje verse vis. Uiteraard alles als een soort ‘tafelbuffet’ eten met een klein kommetje en stokjes. Nog steeds met op de achtergrond de rotsen^^.

Na de lunch gingen we verder, inmiddels hadden we ons op het dek gezet, echt als Budda in Vietnam. Zonnetje, wind en de rotsen. Ik weet niet hoeveel lezers er nog zijn over gebleven maar voor de happy few maar hierna gingen we zo een grot in binnen zo een rots, zag er mooi uit met de verlichting en met ‘much imagination’ zag je er vanalles in. Ik vond vooral de plaatselijke licht inval van buiten mooi.

Inmiddels water we al ruim 4 uur op de boot en gingen we verder, de zon was wat gedaald wat het nog aangenamer maakte. Inmiddels zitten we in het busje terug naar Hanoi, wederom een 3 uur. Het busje van vanochtend had duidelijk betere vering waardoor ik een beetje geklutst wordt. Deze chauffeur ziet de wegmarkeringen wederom als een ‘indicatie’ dus genoeg vrije rijstroken…

Zo nog een kleine toevoeging na aankomst in hotel, de rit terug was ook weer prima. Waren terug bij het hotel rond 9 en hebben net in de buurt wat gegeten. Had ik al gezegd dat deze hele tour €14 kostte? Morgen staat er een treinreis naar Ninh Binh op het programma en daar met scooters rondsjeezen:)!

Er komen wat telefoonfoto’s op Facebook. De foto’s van mijn camera zijn zeer mooi maar die houden jullie te goed. Mogelijk pas in Nederland.

Tot morgen!

Vandaag vanuit Hanoi, we zijn veilig geland, dat is nou niet echt nieuws
maar is wel zo prettig.

Om iets na 3 uur ‘s nachts ging voor ons de wekker, snel gedoucht en zoals
afgesproken stond er een taxi die ons voor de helft van de prijs van
gister naar het vliegveld bracht.

We vlogen met AirAsia, een beetje de Ryanair van Azië. Bij de check-in dus
gewoon alle balies voor alle vluchten, best chaotisch na wederom krap 2
uur slaap. Stoelen kiezen is bijbetalen dus ze hebben er voor gezorgd dat
Bram en ik 7 rijen van elkaar zaten. Verder eigenlijk weinig bijzonders,
muziekje op en voor je het weet sta je in Hanoi. Nadat we het visum hadden
gekregen hebben we de bagage opgepakt en zijn we naar de bussen gegaan. We
werden meteen door 20.000 aziaten overvallen of er een taxi wilden, nope,
we wilden een bus, snel een gevonden maar moesten nog een uur wachten
totdat die vol zat.

Onderweg nog een Duitse mevrouw gesproken die ons tips heeft gegeven voor
Hoi An en Ha Long Bay. In de bus had zich ondertussen een meneer gemeld
van de tourist service, deze heeft ons naar een hotel gebracht. Het was 40
graden (gevoelstemperatuur 47!) dus met twee backpacks die me 30 kilo
zwaarder maakte was het aardig afzien. Dat was ook de reden dat het enige
wat ons boeide bij de kamer check de airco was. Dat deze blog wordt getypt
met een matrasveer in mijn rug is bijzaak.

Moe waren we niet dus zijn we de stad in gelopen. Weinig speciaals te zien
gewoon veeeel scooters (gevalletje look at ALL the scooters). Na een korte
wandeling hebben we de taxi naar het mausoleum genomen, de taxichauffeurs
hier hebben dus 1 hand aan het stuur, 1 aan de claxon.

Het mausoleum was iets wat je gewoon moet zien, niet zeer indrukwekkend en
zeker door het gebrek aan schaduw zijn we snel weer terug naar het hotel
gekeerd. Onderweg terug in de taxi viel me iets op, de mensen die jassen
en gezichtsbescherming dragen op de scooter hebben flapjes aan de mouwen
die over de handen komen, alles dus om maar niet bruin te worden. Raaare
jongens die Aziaten…

Zojuist hebben we echt onwijs lekker gegeten, liepen het hotel uit en
zagen meteen ernaast een topplek, een Australische (Belinda) zei meteen
‘Sooo good’, geen seconde getwijfeld en besteld. En het was ook echt super
lekker, foto staat op Facebook!

Voor morgen hebben we een tour geboekt naar Ha Long Bay, de reden voor ons
bezoek aan Vietnam dus super veel zin in!

Bedankt voor het lezen en tot morgen!

PS: Komen weer wat foto’s op FB in het album ‘Thailand (iPhone)’ zodra ik
de naam ergens kan wijzigen wordt het ‘Backpacken ZO-Azië (iPhone)’

Het is 14 uur ‘s middags, de spullen staan ingepakt achter me, de eerste reacties en likes op de blog dat we vertrekken komen binnen. Voor zover het gevoel dat het echt staat te gebeuren er nog niet was, nu is het er zeker! De zenuwen beginnen toch wel duidelijk een rol te spelen, nog maar eens mijn handen wassen dan maar. Zo gaat het tot half 4. Dan besluit ik nog een bakje instant-noodles te maken, zou toch wat zijn als ik dat een maand moet missen.

Om 5 uur stappen we in de auto richting Düsseldorf, alles prima, prima, prima, maar dan net voor Düsseldorf, file. Het zal toch niet hè? Gelukkig was het maar een kort stukje langzaam rijden om om 20 over 6 ruim op tijd de auto te parkeren.

Nadat ik Bram getroffen had was het tijd om de tas te sealen en in te checken, helaas, ondanks de bambi-oogjes kregen we geen upgrade voor mekaar gebokst… Nog even met zijn allen een colaatje gedaan en toen kwam het moment, het afscheid. Ik weet zeker dat de komende maand een onvergetelijke maand wordt maar ik zit nog steeds 10.000 km van mijn ouders en zus vandaan!

Mijn tas werd vakkundig op explosieven gecheckt om vervolgens bij te gate te wachten. Ik typ dit terwijl we over Oost-Europa vliegen, tot nu toe een heerlijk maaltje gehad en mijn ogen uitgekeken op het entertainment systeem. Chill dat Emirates!

Inmiddels is het 11 uur later en zitten we net iets voor Mumbai. Tot nu toe op de eerste vlucht een krappe twee uurtjes geslapen (daarmee is mijn all-time personal record slapen in voertuigen verbeterd met een krappe twee uur).

Na korte tijd werd de landing ingezet, best leuk om dat op je in flight entertainment-meuk te kunnen zien:)! Toen de kist aan de grond stond moesten we via een trap naar de bus toe. Ik heb vaker zo een climate-shock gehad maar dit was maximaal. Van een koel vliegtuig zo een broeierig warme 37 in! Om lokale tijd 6 uur ‘s ochtends…

Het was dus echt onwijs chill om op een gevoelsmatige tijdstip van 4 uur op een luchthaven te lopen^^. Na wat rondlopen binnen het bereik van het wifi zijn we gaan boarden voor de volgende vlucht. Daar zit ik dus nu nog steeds, zojuist weer een maaltje gehad wat wederom goed smaakte. Ik besef nu hoe verzorgingstehuis-achtig ik overkom, de maaltijd als een hoogtepunt zien. Ik ga even verder relaxen en muziekluisteren en bij het volgende gedeelte zal ik in Bangkok zitten.

Nu dus,laatste deel was ook helemaal prima. Na het landen hebben we snel een weg gevonden naar de immigratie en door naar het hotel. Waste taxi heeft ons op twee manieren afgezet, schijnt nog de helft van af te kunnen. De man van het hostel regelt voor morgenochtend 4.00 de taxi. We gaan zo nog even richting wat eten lopen en daarna slapen. Tot snel!

Er staan wat foto’s van vandaag op FB in het album ‘Thailand (iPhone)’