Terwijl ik met mijn groeiende vaardigheden in het eten met stokjes de laatste echte Vietnamese loempia’s eet begin ik de typen aan een nieuwe Vietnam blog:)!
Hoe verrassend, het was wederom een mooie dag. We begonnen vroeg met voor mij een Banana-Pancake (die kan ik inmiddels in drievoud afstrepen) en voor Bram een inmiddels favoriete Ice Coffee. Daarna konden we goed gevuld met de scooter op pad naar Tam Coc, dit keer voor de bootjes.
We zijn inmiddels aardig bekend met de weg dus het was een eitje. Eenmaal aangekomen hebben we een ticket gekocht en zo een kek rijsthoedje. Inburgeren 100%. Het was namelijk al goed heet en dan is 2 uur onder een hoedje best goed uit te houden.
Enfin, de tocht, het was echt adembenemend, achter iedere bocht was wel weer een nieuw landschap van lijmstenen te zien. Het mooiste ook aan Ha Long Bay is dat alle rotsen onaangetast zijn. Daardoor krijgt de natuur alle kans wat mooi begroeide rotsen oplevert.
Na een uur of twee zat het er weer op en gingen we op de scooter verder om onderaan de trappen van gister wat te drinken. Gewoon omdat het kan, een colaatje bij Muah Cave.
Twee Fransen vertelde ons dat de Bin Dich Pagode de moeite waard is. Het was een uurtje rijden om in de middle of nowhere een groot Chinees complex tegen te komen. Het was uiteraard snikheet maar wilden toch naar boven. Dampend kwamen we boven aan, ik zal de details beperken maar mijn shirt kon je soep van trekken. Het uitzicht was leuk maar om eerlijk te zijn niet echt de klim waard. De weg ernaartoe was wel prachtig dus al met al een leuke tip. Omdat we nu zo bekend zijn en onze vaste eetadressen hebben gingen we terug naar de lunchplek bij Tam Coc.
Na nog een paar rondjes rijden in de omgeving was het tijd om terug te keren naar Ninh Binh. Als iemand ooit van plan is naar Ninh Binh te gaan, huur ook een scooter! Je komt op plekken waar bussen en taxi’s niet rijden en je bent vrij om te bepalen hoe lang je overal bent. Daarnaast is het ook gewoon super vet om wat rond te scheuren op zo een dingen. De loempia’s zijn inmiddels en onze nieuwe vriend Tony die de bus regelde zei dat we mochten douchen dus dat gaat nu gebeuren. Zometeen gaat de nachtbus naar Hué vanwaar mijn volgende bericht zal zijn:).
As usual, foto’s op Facebook.
——-
De bus kwam dus bijdezen ook nog een toevoeging over de geweldige nachtbus naar Hué. Ik begin dit stukje als we pas kort op weg zijn dus het kan nog alle kanten op.
Oké ik weet dingen als Ha Long Bay en Ninh Binh best jaloersmakend kunnen zijn maar speciaal voor de mensen die dat voelen neem ik je even mee in hoe ik er nu bij zit/ lig.
Om 19:20 kwam de bus, bagage werd middels wat Oosterse vechtsport specialiteiten de bus in gewerkt. ‘Vol’ bestaat hier niet. Zelfs de logste backpacks krijg je in een nauw hoekje geschopt.
Toen het eerste blik de bus in. Ik wist niet dat het kon, 3 rijen breed mensen, 2 hoog. Nogmaals in een bus.
Toen ik mijn schap aangewezen had gekregen was het tijd me erin te krijgen. Gelukkig heb ik ook geen grote backpack voor handbagage enzo.
Nou over het bedje. Het is duidelijk gemaakt voor de gemiddelde Aziaat. Die zal grofweg 30-50 cm kleiner zijn aan mijn tekort aan beenruimte te zien. Maar eigenlijk hoort het er ook weer bij. Je moet het gedaan hebben. Ik heb leuke muziek op en we komen uit bij een mooie plek dus ja, I’ll survive:).
Inmiddels zijn we een 5 uur later, er hebben zich nog wat mensen in het gangpad gelegd, ik heb zowaar ook een aantal uurtjes kunnen slapen, over 3 uur schijnen we aan te komen maar speltip #1:’in Vietnam, you wait’.
Het is nu iets na 5 uur, eigenlijk ben ik best uitgeslapen, naast me zie ik de zon doorbreken en langzaam wordt ook de rest van de bus wakker. Uiteindelijk dus gewoon niks mis met zo een bus als je het maar op de juiste manier aanpakt:). Bram lag achterin de bus dus heb hem al een tijd niet gezien en dus eigenlijk best benieuwd of hij ook geslapen heeft, op die hobbelige weg terug van Ha Long Bay lukte het dus hier vast ook:).
