April 2013

Zoals in de blog van dag 1 beschreven bleef er voor mij weinig meer over voor een tweede dag. Dus zou mijn planning van mijn dag 1 meer zien voor 2 dagen. Voor mij was het in ieder geval wel al dag 2, een dag waarop praktisch heel Schotland gepland stond. Na een stevig en smakelijker ontbijt dan de dag ervoor was het tijd om naar de Royal Mile te lopen waar de bus klaar stond. Hier weer Tyler getroffen maar aangezien de mensen nogal moeilijk deden moesten we los van elkaar zitten. Voordeel was dat ik er dus een mooi zicht over de weg aan over hield.

Bus kost ongeveer €40 voor een hele dag van zo een 600 km, het is het echt meer dan waard. We reden weg om na een uurtje te stoppen bij een Schotse Hooglander. De buschauffeur had het erover dat je meteen je eten moest bestellen en dan een foto van de Hooglander maken en zeker niet andersom, daarnaast moest je op de exacte tijd weer bij de bus terug zijn. Waarom werd snel duidelijk, je rijdt met een bus of 10 dezelfde route. Ze willen allemaal graag onderweg stoppen maar het ‘ultieme’ doel is als eerste bij de lunchstop aankomen.

Na deze eerste stop begon het echte Hoogland pas echt. Het is een prachtig landschap. Ik was er dus in April wat een bruin-gele kleurenpalet erover heen legt maar denk dat ieder seizoen hier prachtig uitziet. In de zomer zal alles groen zijn en in de herfst heb je een scala aan herstkleuren. Laagje wit erop en je hebt een winterlandschap. Het hele gebied bestaat uit best stevige heuvels dat ik het bijna bergen wil noemen maar ze zijn allemaal begroeid maar te stijl voor heuvels. Ik had meer een soort fjord-landschap verwacht maar het was anders dan wat ik ooit gezien heb.

Nog een paar kilometer verder kwamen we echt uit bij Glencoe. Een prachtig landschap bekend uit de James Bond film Skyfall. De chauffeur kon het niet laten om het zelf op te zetten. Hierna reden we langzaam richting de lunchstop, met doedelzakmuziek, je bent in Schotland of je bent er niet he..

Ik kan natuurlijk nog verder beschrijven hoe het uitzag maar daarvoor kan je beter een blik werpen op de foto’s. Het landschap was prachtig tot Loch Ness. Als er niet een PR-goeroe een keer een monster verzonnen had was de bus er gewoon langs gereden. Het is een soort groot meer met een mini ruïne. Wellicht doordat ik ‘s ochtends zo verwend was met het landschap dat het me weinig meer deed. De boot vonden Tyler en ik een beetje overdreven dus we hebben een flink stuk heuvelopwaarts gelopen en vanuit daar van het uitzicht genoten. Het was gewoon mooi maar niet zo mind-blowing als eerder op de dag.

Hierna was er niks meer te zien en maakten we het rondje af richting Edinburgh. Onderweg nog langs de Forth Bridge gekomen waarmee werkelijk alles wat ik wilde zien dit weekend gezien was. Nogmaals het is zeker de moeite waard deze tour te boeken want zeker tot Loch Ness is het echt een prachtige route. Als je met meerdere bent is een huurauto misschien beter om onderweg wat meer vrijheid te hebben over waar je wilt stoppen.

Nog een kort stukje over de dag erna. Ik dacht dat Leith een leuk stadje was, dit viel erg tegen. Je kan er vast een leuk visresaurantje vinden maar verder is een plek zoals de Rosslyn Chapel veel meer de moeite waard om naartoe te gaan als je ook even buiten de stad wat wilt zien. Wel is het leuk om even door de Scottish National Gallery te lopen. Er is gratis toegang en er hangen een paar topstukken tussen, ondermeer van Rembrandt en Monet.

De blog van Barcelona is nog maar net afgekoeld en komt alweer een nieuwe. Dit keer over Edinburgh, nee geen ‘Edinburg’ alsof het naast Middelburg ligt maar ‘Edinbraaaah’. Maar goed, Schotland dus. Ik zal in deze blog weer een persoonlijke blog met praktische info voor iedereen combineren.

Na een dag eerder met Easyjet vanaf Amsterdam te zijn aangekomen en ingecheckt te hebben in mijn hostel was ik fit voor de eerste dag. Bij het ontbijt stond op de kaart een typisch Schots ontbijt. Probeer het gerust, als je een sterke nuchtere maag hebt welteverstaan. Wat zit er zoal in zo een ontbijt? Te beginnen, Haggis, Schotser kan niet, dat is gevulde schapenmaag. Als die gedachte nog niet smakelijk genoeg was, Google gerust voor de rest van de inhoud. Verder zit erin: Blackpudding, bloedworst dus, witte bonen in tomatensaus en dan begint een normaler deel, gebakken eitje, een of ander worstje, bacon en toast.

Laat de sightseeing maar beginnen, ik zat iets ten zuiden van de Royal Mile dus kon makkelijk Princess Street Gardens in, een mooi groot park met uitzicht op Edinburgh Castle, de bekendste bezienswaardigheid uit Edinburgh. Het was nog maar net 8 uur dus het was heerlijk rustig om er even doorheen te lopen. Het kasteel gaat om 9:30 open dus even een tussenstop gemaakt bij de Starbucks op de Royal Mile (de belangrijkste toeristenstraat). Ik zat rustig bovenin van mijn Latte Macchiato te genieten met uitzicht op een boekenkast toen een meisje aankwam en er een boek uitplukte, iets opzocht, las en het boek weer terugplaatste. Ik had tot dan toe het idee dat het vastgelijmde onzinboeken waren. Thumbs up Starbucks!

Eenmaal aangekomen op de Esplanade van het kasteel heb je alvast een mooi uitzicht over New Town en een stukje Old Town maar zeker op Carlton Hill en Arthur’s Seat waar ik nog op terugkom. Ik heb rustig de tijd genomen om ieder stukje wat mijn Lonely Planet over het kasteel beschreef te bezoeken. Los van het uitzicht waarvan je op veel plekken van kan genieten liggen ook de Honours of Scotland er in een kamer. Dat zijn de kroonjuwelen, en dan geen zilveren dingetje met glaskralen waar we het in Nederland mee moeten stellen maar een echte kroon. Je denkt dat je een kamer inloopt maar het is gewoon een kluis, de deuren zijn minimaal 30cm dik. De vitrine is ook niet echt eentje die Tom Cruise met een glassnijder open zou maken. Daarna nog even op de binnenplaats in de zon genoten van het zonnetje en na een afsluitend rondje met uitzicht ben ik er weer weggegaan. Het is het bekendste gebouw van Edinburgh en zeker de moeite waard. Nadeel is de prijs, het is een €20 per persoon. Dat is dus even duur als het bezoekersdek van de Empire State Building…

Daarna verder gelopen over de Royal Mile, wat ‘closes’ ingekeken. Dat zijn van die smalle steegjes. Meestal loop je dan ook meteen onder een hoop huizen door maar het geeft een beetje een schotse draai aan de nauwe steegjes van Venetië en de straten van Barri Gòtic in Barcelona. Hou ik wel van!
Schotland staat best bekend om het reliëf dus je loopt de hele dag bergop of bergaf.Dit levert ook een paar mooie uitzichtpunten op. Voor een goed overzicht over het toeristische gedeelte moet je naar Carlton Hill. Je krijgt dan een mooi beeld met op de voorgrond het Dugald Stewart Monument en erachter iconische gebouwen als het Balmoral Hotel met de North Bridge en als kersje op de taart natuurlijk het kasteel.

Een andere duidelijke heuvel is Artur’s Seat, ik vroeg een man op Carlton Hill of ik via een bepaalde weg kon lopen en hij verklaarde me voor gek dat ik dat die dag nog wilde doen. Het was pas een uur of 12 dus ik ben er maar naartoe gelopen. Onderweg een kijkje genomen bij Holyrood Palace, de officiële verblijfplaats van de Queen. Geen karig optrekje!

Klein half uurtje na Carlton Hill was ik angekomen bij de voet van Arthur’s Seat en daar begon de weg meteen goed stijl naar boven. Het is een soort Schotse Tafelberg, maar ik dacht dus al vrij snel op die richel te kunnen komen, nee dus. Je moet helemaal naar de achterkant en dan weer helemaal naar de voorkant. Het hoogteverschil tussen het voetpad en de richel was me niet groot genoeg dus ik ben naar een andere top gelopen, even van uitzicht genoten en terug naar de Starbucks gelopen. Als je meerdere dagen hier bent kan je er wel een paar uur aan wijden en echt naar de top lopen.

Ik moet toegeven, ik vond The Da Vinci Code fantastisch, het boek met name. Pas bij het bestuderen van de Lonely Planet zag ik dat DE Rosslyn Chapel ontzettend dichtbij ligt. Ik kon het uiteraard niet laten er even een bezoekje aan te brengen. In eerste instantie stond dit op het programma voor de zondag maar het was vandaag fantastisch weer en de zondag was kans op regen. De bus gepakt en ernaartoe gegaan, dat is dus bus 15 richting Penicuik. Zeker als je niet van plan bent de tour te maken door de Highlands is dit al een mooie kans om een prachtige kapel te zien en even te zien hoe de omgeving van de stad uitziet. Zodra je de stad uit bent zit je ook al vrij snel in een landelijk gebied. De kapel stond nog in de steigers voor een groot deel dus ik vond het zonde om er weer een €12 tegenaan te gooien voor een kapel in de steigers waarin je geen foto’s kan maken. Echter, als je gewoon achter de kapel langsloopt kan je uiteindelijk nog steeds de hele kapel van buiten zien.

Voor de filmkijkers kan je erna nog naar Rosslyn Castle, althans wat er van over is. Een ruïne waar je komt als je met je vanuit bezoekerscentrum van de kapel terug loopt naar de bus en dan na 30 meter linksaf slaat en bergaf blijft lopen. Staat op de bordjes.

Terug gekomen in de stad nog even naar het Hard Rock Cafe geweest, het is ondertussen een traditie geworden. In deze straat ligt ook een Jamie Oliver restaurant met niet te gekke prijzen dus als je in de buurt bent, ga er zeker een vorkje prikken!

Via Couchsurfing.org had ik Tyler ontmoet, een jongen uit Los Angeles die in Utrecht studeert voor een semester. Samen hebben we de zonsondergang bij Carlton Hill bekeken. Het kan er behoorlijk hard waaien maar als je geluk hebt krijg je een prachtig gekleurde zonsondergang ervoor terug. Wij hadden pech, bij ons werd het gewoon donkerder.