Het is nog niet echt een nieuwe dag maar deze blog waar ik vorige keer bleef. Ik ben zo laam als een koekje op het moment dus ik weet niet of deze blog het normale energielevel krijgt;)
We hadden onze tickets op het vliegveld geboekt. Nadat we de hotdogs toch iets dwarser hadden liggen dan we gepland hadden konden we met een taxi naar het busstation. Hotdog is bij zowel Bram als mij weer goed komen te liggen dus ben gerust. Wat minder leuk was was de taxi, voor 300 bath doe je hier vrij veel dus we verwachtte ook niet een auto die waarschijnlijk van een vriend van de man van het boekingskantoor was. Aangekomen bij een of ander gaar guesthouse moesten we wederom wachten. Konden we tenminste even Hat Yai in. Het is net als haar luchthaven niet bijzonder. Wat wel leuk was was een echte westers warenhuis. Grappig om langs vitrines van Guess te lopen en te weten dat er geen maffe local bij staat te verkondigen dat die je vriend is en hij een ‘nice price’ voor je heeft:).
NOG beter was een echte supermarkt. Geen waar je bij de kassa al de hele winkel 4x kan overzien maar een fatsoenlijke. Bram had hier even zijn 10 seconds of happiness bij de snoepafdeling.
Op het stoepje was echter een plek waar we wifi bereik hadden dus daar zijn we rustig even gaan zitten. Om niet in tijdnood te komen zijn we maar terug gegaan. Raad eens wat de meeste tijd in beslag nam bij het ritje met het busje. Gebruik de reacties maar voor je antwoord:).
Daarna gingen we dan in de echte bus, na een half uurtje rijden was er echter weer een stop… Ik weet niet of ik op het punt zit waarop je van zoiets gaat doordraaien of dat het begint te wennen. Anyway daarna konden we dan echt vertrekken richting Don Sak Pier.
Het is niet te geloven maar ik heb wat fijne muziek op gezet en ik heb het grootste gedeelte van de rit geslapen! Doe gek, je bent op vakantie!
Om een uurtje of kwart voor 5 kwamen we dan aan bij de pier. Ik heb irritante wekkergeluiden gehoord maar de stem van die vrouw die door de bus liep was echt het absolute toppunt. Dat geluid boort zich echt recht je hersens in. Nooit zo snel wakker geweest. Misschien neem ik het op, kan altijd van pas komen. Nu om 5 uur zitten we dus op de boot richting Koh Samui.
Eenmaal aan wal werden we bij een busstation gedropt waar sorng-taa-ou’s stonden te wachten (diezelfde maffe pick-ups als in Chiang Mai maar nu weet ik de naam). We hadden geen zin lang te zitten dus in 1 keer ons naar het resort laten brengen.
Toen ging er weer iets mis. De mail van Hostelworld was wel bij mij aangekomen maar niet bij hun. Lekker begin. Maar hier was het een vriendelijke juffrouw achter de balie inplaats van een door rotsen geharde _ _ k _ l als in het Chiang Mai Thai house. Resultaat: doen alsof er niks aan de hand is, ons wijzen waar het zwembad is, en in die tussentijd hebben ze geprobeerd het uit te zoeken. Wij hebben onze mail doorgestuurd en eentje extra naar Hostelworld of ze hem opnieuw kunnen sturen. Dat is tot op heden nog niet gebeurd maar het is wel op dezelfde manier afgehandeld.
Klein probleem was dat ze dus eigenlijk geen plek meer had. Voor vanavond had ze wel nog een kamer, voor morgen niet. Oplossing was zeker niet verkeerd, morgen slapen we in een villa. Is wel iets anders dan je je waarschijnlijk voorstelt maar het is nog steeds een flinke slaapkamerbungalow:). Wat dus nog fijner is is dat we super relaxed zitten na de full moon party:)! Slaapplaats, meer dan check! Boot, check! Zin, check! Nog een dikke 24 uur wachten en we kunnen deelnemen aan het meest ultieme, complete feest op aarde!
