Jazeker, ook dit keer is het weer gelukt om businessclass te vliegen. Waarvoor veel dank aan Finnair! Zo een dingen moet je toch even reviewen, de hele beleving is in vergelijking met Emirates Businessclass vorig jaar toch net iets minder exclusief. Als ik ooit eens goed geld zou hebben zou ik het dus liever aan een businessticket van Emirates besteden dan bij Finnair. Maar het is natuurlijk klagen over iets heerlijks. Ik ga zometeen een poging doen tot een fatsoenlijke nachtrust zodat ik uitgerust in New Delhi aankom. Een stad die ongetwijfeld in een paar uur tijd al mijn energie zal opbranden.
Inmiddels veilig aangekomen in New Delhi. Het was even spannend of onze backpacks ook mee waren gekomen omdat ze toch een 22 uur op Helsinki zijn opgeslagen in plaats van gelijk meegevlogen zoals normaal.
Na het uitzoeken van de bus naar het centrum hebben we het vliegveld verlaten. Op dat moment klonk een rochel van een man op stadionvolume wat ons in de realiteit bracht. We waren met een businessclass vlucht aangekomen in het smerigste land waar ik tot nu toe ben geweest.
Een rit van ruim een uur met de bus stond op de planning. Deze had gelukkig airco, wat ook meteen liet zien wat voor een mega luchtvochtigheid er is. Het water van de airco gutste langs de ramen naar onder. Dat het imago van de bus de afgelopen maanden niet erg goed was door nieuwsberichten maakte ons erg alert. Bleek uiteindelijk ongegrond maar het maakte het ritje in een IKEA bus wel compleet. Ik kan me namelijk door het geluid als die reed niet voorstellen dat ieder onderdeeltje op de juiste plek was beland en dat ieder schroefje in het bouwpakket gebruikt is. Onderweg werd het langzaam drukker tot we aankwamen bij Old Delhi. Het treinstation waar we wilden nakijken of onze trein van later vanavond rijdt.
Daar stonden we dan, met 2 goed gevulde backpacks voor en achter ons in een zwetend, broeiende, warme, onbekende stad. Op het station hoorden we dat de trein gewoon reed en zijn we dus op zoek gegaan maar een hotel voor overdag. Wat een super smerig station… De uitwerpselen liggen gewoon tussen de rails. De honden lopen eromheen en de mensen interesseert het allemaal niet. In de brug bij de sporen woont een apen familie. Zie je het voor je om bij het maankwartier een aap tegen te komen?
De metro is wel schoon en veilig. De manier waarop dat gebeurt is wel extreem. Bij iedere ingang van het station ligt een man op een berg zandzakken waardoor het een soort bunker is. Zijn machinegeweer is gericht op de ingang. Ren dus NOOIT door het station als je haast hebt want de trein haal je sowieso niet meer. Verderop staan iets minder zwaar bewapende mensen met een röntgenscanner om je bagage te doorzoeken en jezelf te doorzoeken op wapens.
Na een koel ritje in een overvolle metro kwamen we aan in een ander deel van het centrum. Hier hebben we een ‘Indian Helicopter’ genomen, een tuk-tuk. We zijn blij dat we de andere hotels in het hoge segment geboekt hebben want wat een super smerige boel hebben we hier. Bij het zien van het bed bedacht ik me ook het eerste wat ik vergeten was, mijn lakenzak. Tussen 2 reishandoeken in heb ik zojuist een beetje geprobeerd te slapen met een TL lamp op me gericht en en fabriekslawaai door de ventilator aan het plafond en de airco aan de muur. Wat een contrast met vanochtend…
Omg, zojuist gedoucht (wordt langzaam een liveblog he?). Kijken jullie wel eens naar ‘Red mijn vakantie’? Zo een hotel was echt een enorme vooruitgang geweest ten opzichte van deze toko. Het douchen is echt een belevenis, het is snikheet en de kraan mengt koud met iets minder koud… Over de wc zal ik zwijgen.
Maar we zijn nu wel iets frisser dan we zojuist waren, hoe lang dat zo blijft is maar de vraag want we moeten nog met backpacks naar de trein. Dan is het 17 uur met de trein om aan te komen in Jaisalmer in de Thar Woestijn. Maar daar hebben we een net resort geboekt! De stimmung zit er overigens wel goed in hoor, we maken het immers beide mee.
