Dag 21, het leven in het oosten begint langzaam te wennen. Zo heb ik altijd al eens een blog willen beginnen, dat gedaan kunnen we verder want het was weer een reisdag in Thailand! Ga er maar voor zitten want er is weer aardig wat benzine gevloeid vandaag:).
Na de rit naar de tempel gisteren besloten we vandaag eens gewoon de hoofdweg naar het noorden te rijden. Als ik een maand geleden op film gezien had hoe ik me nu een weg door de spits baan had ik je voor gek verklaard. Het leert vrij snel, je snelheidslimiet is met de stroom meegaan. Links en rechts inhalen gaat prima, als je twijfelt, beetje gas loslaten en een Thai haalt je in waarna je prima zijn pad kunt volgen. Als er een file is, ga waar plaats is. Zo simpel is het. Links, rechts, zigzaggen, alles kan. Zal even wennen worden in Nederland:)
Maar waar rij je dan zo naartoe? Nou we kwamen bij Tiger Kingdom. Ik heb voor mijn reis wat mensen voor tips gevraagd, Marianne die ik nog ken van Bali had ik ook voor tips gevraagd. Aangezien een aantal als zeer waardevol uitpakten zat er ook een bij over dit. Niet doen.
Op de site valt te lezen dat je de tijgers in rondes van een kwartier kan knuffelen. Ik ben geen bioloog/ tijgertemmer maar een beetje fatsoenlijke tijger houd je geen dag lang rustig als er zoveel vers vlees komt knuffelen. Oftewel, ze worden gedrogeerd. Het is ieders eigen afweging en als je het gedaan hebt / wilt doen, moet je zelf bepalen, ik zal je er niet voor haten maar voor mij was de afweging simpel, doorrijden.
Na dit korte stukje opinie naar de lezer gaan we verder. Een orchideeën-boerderij. Nee, deze kraak ik niet af;). En ja mam, ik heb foto’s. Hier heb je door het vochtige klimaat veel wilde orchideeën. Ze werden dus niet in speciale kassen gehouden maar in ruimtes overdekt tegen de regen.
De zon kwam door dus was het voor Bram een moment om terug te keren naar een bed bij het zwembad, voor mij om verder naar de bergen te rijden. Keihandig die scooters:). Met ze zelfde vloeiendheid als gisteren bewoog ik me naar boven. Als er één ding is wat ik in Azië geleerd heb is dat verder naar boven gaan altijd loont, zolang je de tijd en de benzine in de gaten houdt weet je zeker dat het beloond wordt. Dat mag je in symbolische vorm overal op toepassen.
Zo ook nu, na een klein uur zigzaggen langs kleine bergdorpen en mooie dalen kwam ik bij het mooiste bosdal, ooit. Gisteren zag je bij een vergelijkbaar uitzicht toch nog vrij veel bebouwing aan de randen buiten de foto, nu helemaal niks. Maar doorgaand op mijn afsluiting van vorige alinea, weet ook waar je maximum ligt. Ik stond op een punt waar vanuit ik zover als ik kon kijken groene bergen zag die uitliepen in de wolken. Meer zou er voor 1 dag toch niet bijpassen. Hoewel de weg naar boven gekenmerkt werd en de weg naar onder door wat regen maakte het me niet uit. In mijn hoofd stond ‘Good Life’ op repeat. Mijn regenjas aan en met de zelfde smoothness omlaag. Het is natuurlijk wel extra opletten met de regen maar verder leverde het prachtige beelden op. Het regende te hard voor foto’s dus dat moeten jullie maar van me aannemen.
Na een 1,5 uur genieten kwam ik toch redelijk vermoeid aan. Ja denk je met 125cc zelf het werk niet te hoeven doen is het de focus die je moe maakt. Maar veiligheid boven alles:). Ik zit al op 5 volle SD-kaarten met prachtige beelden die ik zeker niet kwijt wil raken dus die heb ik even gebackupt naar een externe harde schijf. De zon begon zich af te melden dus zijn we vanavond maar de night market gegaan. Aldaar in een ‘American-style-maar-dan-wel-Aziatisch-eten’-foodcourt gegeten en nog wat rond gegeten.
Na het typen van deze blog moet ik mijn tas gaan inpakken voor de jungle trek. Morgenavond zal dus ook geen blog gepost worden. Op dat moment zijn we ergens van de rader in de Thaise-jungle na een avontuurlijke dag. Wat er allemaal op de planning stond lees je overmorgen! Niet om het spannend te maken maar was vrij veel en dan vergeet ik dingen;)!
