Dag 8:
Goeiemorgen, middag of avond (beetje afhankelijk vanaf waar je dit leest haha)
Vandaag weer een blog na veeelste lang op te zijn geweest. De zonsopgang bij de Bromo laat natuurlijk niet op zich wachten dus om 00:30 zijn we vanaf het hotel vertrokken. Mijn plan was om om 8 uur te gaan slapen maar dat is uiteindelijk een powernap geweest tussen 23:00 en 23:45.
Na ruim 2,5 uur in de bus te hebben gezeten kwamen we om 3 uur aan bij de parkeerplaats waar een groep jeeps op ons stonden te wachten. Ik dacht dus dat je een klein stukje moest rijden en dat je dan op een of ander bergje met een paar man naar de zonsopgang staat te kijken. Verkeerd gedacht! Om de toeristen naar de bergtop te brengen zijn in totaal 500 jeeps actief! Ze zullen niet alle 500 iedere dag nodig zijn maar het geeft toch de schaal aan.
Opvallend was dat het allemaal Toyota-jeeps waren van dezelfde serie die een kleine draaicirkel hebben en dus erg geschikt zijn voor bochten waarin de mensen achterin van het ene raam tegen het andere worden gesmeten. Het had trouwens wel wat weg van “Apocalyps Now” in het holst van de nacht waarin je alleen maar koplampen ziet van een berg andere jeeps en je met zijn alle hutje mutje achterin zit te stuiteren. Vooral de benzinelucht maakte het af met “I love the smell of napalm gasoline in the morning”.
Eenmaal boven aangekomen en langs een laan van jeeps te hebben gewandeld was het een kwestie van vechten voor een plekje. Een flitser is totaal overbodig bij een zonsopkomst maar een beetje irritant veel flitsen voordat die begint zorgt er wet voor dat mensen net dat stukje opschuiven wat nodig is voor een vrije plaatsJ!
Ik moet zeggen, het was echt mooi! De foto’s nemen de rest van het verhaal voor hun rekening…
Toen de zon eenmaal in volle glorie aan de horizon stond zijn we doorgeschoven voor een adembenemend uitzicht over de vulkanen.
Na nog een korte stop om de vulkaan vanuit een ander punt te bekijken zijn we met de jeeps naar een grote vlakte gereden. Als je alleen de foto zou zien zou je toch zweren dat we in een of andere woestijn waren; je zag geen hand voor ogen op wat jeeps na en je stond met je voeten in het zand.
Je kon kiezen, of een mega stuk door het losse zand lopen of te paard… Moet ik mijn keuze nog noemen:P?
De paarden konden de trappen niet op dus de 250 treden hebben we zelf moeten lopen. In het begin was de vlakte nog bedekt met wolken maar naderhand trokken ze weg en kon je genieten van een adembenemend uitzicht over een mega vlakte, niet echt het stereotype Indonesisch landschap!
Na nog een dik half uur dook de jeep te zijn gestuiterd kwamen we bij de bus aan die er nog een 5,5 uur lange rit naar het hotel aan vast knoopte.
Het is niet echt een hotel, het zijn allemaal losse huisjes. Het is een contrast met een kamer met een king-size tweepersoonsbed met uitzicht op een keurige flatscreen maarja, het is ook maar voor één nachtje.
Morgen volgt de laatste blog over de belevingen op Java en vervolg ik het met de bevindingen op BaliJ!
Dag 8:
Goeiemorgen, middag of avond (beetje afhankelijk vanaf waar je dit leest haha)
Vandaag weer een blog na veeelste lang op te zijn geweest. De zonsopgang bij de Bromo laat natuurlijk niet op zich wachten dus om 00:30 zijn we vanaf het hotel vertrokken. Mijn plan was om om 8 uur te gaan slapen maar dat is uiteindelijk een powernap geweest tussen 23:00 en 23:45.
Na ruim 2,5 uur in de bus te hebben gezeten kwamen we om 3 uur aan bij de parkeerplaats waar een groep jeeps op ons stonden te wachten. Ik dacht dus dat je een klein stukje moest rijden en dat je dan op een of ander bergje met een paar man naar de zonsopgang staat te kijken. Verkeerd gedacht! Om de toeristen naar de bergtop te brengen zijn in totaal 500 jeeps actief! Ze zullen niet alle 500 iedere dag nodig zijn maar het geeft toch de schaal aan.
Opvallend was dat het allemaal Toyota-jeeps waren van dezelfde serie die een kleine draaicirkel hebben en dus erg geschikt zijn voor bochten waarin de mensen achterin van het ene raam tegen het andere worden gesmeten. Het had trouwens wel wat weg van “Apocalyps Now” in het holst van de nacht waarin je alleen maar koplampen ziet van een berg andere jeeps en je met zijn alle hutje mutje achterin zit te stuiteren. Vooral de benzinelucht maakte het af met “I love the smell of napalm gasoline in the morning”.
Eenmaal boven aangekomen en langs een laan van jeeps te hebben gewandeld was het een kwestie van vechten voor een plekje. Een flitser is totaal overbodig bij een zonsopkomst maar een beetje irritant veel flitsen voordat die begint zorgt er wet voor dat mensen net dat stukje opschuiven wat nodig is voor een vrije plaatsJ!
Ik moet zeggen, het was echt mooi! De foto’s nemen de rest van het verhaal voor hun rekening…
Toen de zon eenmaal in volle glorie aan de horizon stond zijn we doorgeschoven voor een adembenemend uitzicht over de vulkanen.
Na nog een korte stop om de vulkaan vanuit een ander punt te bekijken zijn we met de jeeps naar een grote vlakte gereden. Als je alleen de foto zou zien zou je toch zweren dat we in een of andere woestijn waren; je zag geen hand voor ogen op wat jeeps na en je stond met je voeten in het zand.
Je kon kiezen, of een mega stuk door het losse zand lopen of te paard… Moet ik mijn keuze nog noemen:P?
De paarden konden de trappen niet op dus de 250 treden hebben we zelf moeten lopen. In het begin was de vlakte nog bedekt met wolken maar naderhand trokken ze weg en kon je genieten van een adembenemend uitzicht over een mega vlakte, niet echt het stereotype Indonesisch landschap!
Na nog een dik half uur dook de jeep te zijn gestuiterd kwamen we bij de bus aan die er nog een 5,5 uur lange rit naar het hotel aan vast knoopte.
Het is niet echt een hotel, het zijn allemaal losse huisjes. Het is een contrast met een kamer met een king-size tweepersoonsbed met uitzicht op een keurige flatscreen maarja, het is ook maar voor één nachtje.
Morgen volgt de laatste blog over de belevingen op Java en vervolg ik het met de bevindingen op Bali!
De foto’s gaan allemaal over de zonsopgang;-)!
