Hier komt dan weer een dampende stampende blog over dag 9! Dat klinkt meteen heel spannend maar het was gewoon een dag die gewoon chill was. Het leven enzo.
We wilden naar de tempels van My Son omdat iedereen het erover had. We stonden wederom vroeg op, ontbeten dichtbij er hotel huurden scooters en vertrokken.
Het was toch al goed op de 39 graden toen we vertrokken dus de warmte in combinatie met opwaaiend zand van vrachtwagens resulteert in een cementlaagje op je gezicht. Niet echt wat je wilt, de oplossing? Inhalen. Op die manier waren we toch al snel een half uur eerder dan gepland bij de tempels. Het kwik had zich ook genesteld rond eind 30 dus een topklimaat om rustig wat oude vervallen tempels te gaan bezoeken!
Het was niet super indrukwekkend, we troosten ons ermee dat we over ongeveer een weekje bij Angkor Wat zijn. Oftewel My Son x 100. Letterlijk.
We reden terug naar Hoi An om daar de rest van de dag uit te zingen. Op zo en ligbedje is die brandende 40 graden toch beter uit te houden op de een of andere manier. Heel vreemd.
Vanavond hebben we weer een wandeling door de stad gemaakt. Het was wederom mooi om de lampionnen te zien die de oever verlichten.
Morgenmiddag hebben we 15 uur lang de trein naar Saigon. Dat betekent voor mij 15 uur yoga, voor jullie is het daarna vermakelijke blog.
Fijne avond nog en tot de volgende blog vanuit Saigon!
