Vandaag draaide om het gezegde ‘alles ziet er beter uit als de zon schijnt’. En dat klopt! Lees gerust eerst de blog van gisteren voor je aan die van vandaag begint. De dag begon in ieder geval al droog, we kwamen uit bij een uitzichtpunt voor het fort van Jodhpur genaamd Mehrangarh. Er was helaas een lelijke elektriciteitskabel in beeld, op een dakterras 10 meter verderop zou die niet in beeld zijn. En zo stonden we 2 minuten later op het dak van een bankier. Vanaf hier zag je erg duidelijk hoe Jodhpur aan de bijnaam ‘Blue City’ komt. Overal zag je blauwe daken wat op grote schaal een mooi beeld gaf. Na een kort gesprek over hoe hij de chaos beleefde zijn we verder gegaan naar het fort. Het fort van Jaisalmer was letterlijk werelds grootste zandkasteel dit was een fort gebouwd op rotsen.
In de tijd dat het fort werd gebouwd was airco nog niet uitgevonden dus met een luchtvochtigheid net onder die van een stoombad liepen we in en rond het fort. Dit fort was niet bewoond zoals die in Jaisalmer dus het was er een stuk geciviliseerder. Daardoor was er in het fort ook minder te zien. Wel op veel plekken een mooi uitzicht op de stad en veel mooi versierde ramen. Na het bezoek ging het regenen dus lunch was een mooi moment om even te schuilen.
Het was sowieso 40 graden dus niet echt een ideale wandel temperatuur maar we hebben zo veel boeiende stukken straat al te snel zien langsflitsen door ritjes in een Riksja dat we deze toch zijn gaan wandelen. De straten zijn echt smerig maar het is gewoon boeiend om er eens doorheen te lopen en kijken hoe het leven er in de straten aan toe gaat. Ook hier veel koeien en rotzooi maar je beleeft het beter als je erdoor loopt. Ondertussen kwamen we 3 Engelse tegen waarmee we naar een sjalen winkel zijn gegaan. Volgens zijn verhalen levert die aan half de wereld qua designers, volgens internet aan niemand. Maakt verder ook niet uit, hij had leuke spullen. Toen we buitenkwamen scheen de zon echt fel, blauwe lucht en alles dus konden we terug naar de plek waar we gisteren slecht weer hadden. Nu was het een gezellige markt waar we allerlei soorten thee hebben kunnen proeven en ook de rest van de markt vol leven was. Vandaar het begin van het verhaal, alles ziet er anders uit als de zon schijnt. Ook bij terugkomst bij het hotel hebben we een tijd met de directeur gepraat over waarom er bijvoorbeeld geen vrouwen in het hotel werken. Hijzelf heeft er geen problemen mee maar de families houden de vrouwen thuis en de vrouwen die werken werken niet in de private sector maar voor de overheid.
Op dit moment chill ik em aangezien we vanavond om 22:30 de nachtbus naar Udaipur hebben. Dat is dus echt de verschrikkelijkste vorm van vervoer. Claxonneren, constant naar links en naar rechts geschud worden bij inhalen etc. Jullie zullen het wel gaan lezen in de blog van morgen hoe het bevallen is.
