Dag 28 betekent dat we nu al 4 weken op pad zijn. 4 weken van reizen, verwonderen en gewoon een relaxed tijd hebben. Zeggen dat het omvloog is voor zo een tijd niet helemaal logisch maar het had ook niet het gevoel van een maand.
Kortom, cliché tekst voor een reis waarvan het einde in zicht is. In de eerste planning zat veel meer tijd aan het einde in Bangkok maar zoals jullie weten was hier een feestje wat we niet wilden missen. De reis van Koh Samui naar Bangkok zou dan nog onderdeel van de reis zijn, nu is het onderdeel van 55 uur reizen (met tussenstops) voordat een Joris Linssen-momentje op Düsseldorf hebben met het thuisfront, een deel dan, mijn zus en Thom gaan eerst zelf nog op vakantie, (kijken of het Europese geld goed terecht is gekomen etc.) op Kreta. Waarvoor super veel plezier!!
55 uur waarvan het begin vanochtend gemaakt is. Om
11:30 werden we opgehaald. Koh Samui is gewoon net wat extra verwesterd wat dus inhoudt dat je deze Toyota geen yoga vereiste. (Op dat soort dingen kom ik binnenkort nog op terug in een volledige blog over Thailand.) Maar dit busje was dus ook maar voor het rondje langs de hotels op het eiland, jullie weten de titel van deze blog nog? Vanaf nu was het namelijk weer tijd voor zuid-oost Aziatische chaos. Gewoon oldschool wachten.We moesten wachten bij het kantoor op de boot. Deze zou om 13:30 komen, de zon scheen echt belachelijk hard dus we wilden er niet te lang in staan, we hebben er alsnog van 13:15 tot 14:15 van mogen genieten. Ik weet niet of mijn paspoort nog met mij in verband wordt gebracht met mijn huidige kleurtje.
Maar de boot kwam dus, aan boord een paar getrainde bagagesmijters die de backpacks van de mensen die op Koh Samui eruit moesten met een simpele beweging van de boot aan wal wierpen. Gouden medaille waardig.
Na een tocht van een kleine twee uur kwamen we aan. Hier heb ik weinig smeuïge verhalen over, ik zat in een stoel muziek te luisteren en het was best koel door een zwakke airco.
Aan wal wilde ik toch dat mijn tas een iets andere behandeling kreeg. Zodra ik zag dat het mijne was beetje extra serieus gekeken waardoor ik hem netjes in mijn armen kreeg geduwd. Ja die Thaitjes zijn toch al snel een kop kleiner dus dan komt een bijna 2 meter al snel overtuigend over:).
Na dit korte voordeel van de lengte tegenover de redelijke hoeveelheid nadelen in asiel ging de rit verder dus deze blog ook. Er stonden weer een rij touringcars te wachten waarbij wij die voor Bangkok kozen. Wat de logica is weet ik niet maar een bus met mensen die naar Bangkok moet stoppen waarna dezelfde bussen weer worden gevuld met mensen die naar Bangkok moeten. Dit klinkt kort maar daarvoor moet je eerst weer super lang in een rij staan en wachten totdat jouw bus genoemd wordt. Ik zit nu in ieder geval in bus die best relaxed is. In Nederland zou ik dat zeggen als de stoelen een massage functie hadden en er super snel wifi aan boord was. Hier bij een waarbij er beenruimte is.
Na een paar uur slapen kwamen we dan aan op Khao San Road. Nu ingecheckt en nog een paar uur slapen:)!
