De blog van dag 7, dat betekent dat we er al een week op hebben zitten, een super week waarin we een hoop prachtigs gezien hebben. Die van vandaag gaat over er gedemineraliseerde zone (DMZ-zone) 100km boven Hué.
Weet niet hoeveel humor er in een blog over zo een zone kan maar ik ga een poging wagen. Het eerste fijne aan de tour was dat die om 6 uur ‘s ochtends begon, wekker op 5. Dan heb je tenminste nog wat aan je dag hè.
We waren aan het wachten op een busje, in plaats daarvan kwam een mannetje met een scooter het steegje van het hotel in. De man in de lobby wees ons dat dan voor ons was. Ik vond het in mijn eentje al enigszins gruwelijk om door een stad te rijden maar achterop bij een ras rijsteter is het niet beter.
Ik werd afgezet bij een of ander hotel en de man wees ‘Breakfast’. Dat was dus inbegrepen. Op de kaart stond omelet met bacon en kaas. Ik wilde daar ook graag wat brood bij. Ik kreeg brood, bacon en kaas… Uiteindelijk lukte het om duidelijk te maken dat dat eitje toch wel cruciaal was om me om 6 uur ‘s ochtends in beweging te krijgen.
Om bijna half 8 kwam het busje dan eindelijk en kon de trip beginnen. Het was een goed uur rijden naar Dong Ha, hier kwam onze gids erbij om naar de eerste stop ‘Rockpile’ te rijden. Iedereen die denkt dat dat een soort code naam is voor een uitgebreide militaire post. Op dit moment was niet meer dan 230 meter rots. Daarna gingen we door naar een oude basis. Dit gaf toch meer een idee over de oorlog aangezien er nog wat oud oorlogsmaterieel stond van de Amerikanen. Want ze lieten er geen onduidelijkheid over bestaan dat zij van de ‘Victory-side’ waren. Na nog zo een dingen was het richting het einde van de dag tijd voor de Vinh Moc tunnels. Dit was een enorm gangenstelsel gebruikt door 300 man om zich te beschermen tegen de oorlog. Ik zou in die tijd misschien dan niet overleden zijn door de napalm maar eerder door een gebroken nek. Het was wederom niet berekend op westerse lengtes. Wat dan wel weer wat had was dan een van de tunnels eindigde op een strand met een best wel indrukwekkend uitzicht:)!
Hierna was het tijd om terug te keren maar voor de mensen die zich afvragen waarom de titel mijnenveger? Er liggen nog een slordige 3,5 miljoen landmijnen en 800.000 ton explosief materiaal in de grond. Vraag me trouwens af of ik dat tegen mijn ouders gezegd toen ik vroeg of ik deze reis kon maken… De hele dag was er een gezin Nederlanders mee wat echt super gezellig was. Net nog samen met Bram, Mijntje en Erik wat gedronken in de stad. Het blijft een reis die zelf na 1 week al in het teken staat van menora prachtige uitzichten, mooie landschappen en veel nieuwe mensen:)
PS: Nja jullie weten het wel inmiddels van de foto’s.
